Gardantoj de la Internaj Gemoj
Unu tago, kiam virino estis ĉe la laborejo, kunlaboranto mallaŭdis ŝian laboraĵon. Tio ĝenis ŝin, kaj ŝi pripensis tra la tago la malpravan, malĝustan agon de la kunlaboranto.
La sama tago, kiam la virino venis ĉehejme, ŝi trovis la domon malorda, kun malpuraj teleroj kaj tasoj kaj la rubujo plenplena. Tio ankaŭ ĝenis ŝin, kaj ŝi pripensis kial ŝia koramiko ne faras êc la plej simplajn domtaskojn.
La venonta tago, ŝi notis, ke aliaj personoj estis simile ĝenitaj kiel ŝi—tra la tago, ofte konsternitaj de malgravaj aferoj. Ŝi vidis ĝin en la vizaĵoj de kunlaborantoj, de homoj sur la strato, de amikoj.
Ŝi prepenis la aferon. Tiam, ŝi vidis ion stranga: Ĉiuj personoj havis trezoron, kiun ili gardas. Belega gemo, kiun neniu krom ili povas vidi. Interna gemo.
Kiam homoj interagis, eĉ se la agado aŭ parolado ne temis la gemon, ĉiu homo zorgis, ke la alia provis ataki la internan gemon.
Sed, la virino konstatis, la internaj gemoj ne ekzistas. Ŝi konstatis, ke ni nur imagas ilin.
Ili estas iluzio, nur fantazio. Kaj ŝi konstatis, ke la iluzio malĝojigas nin.
Ekde tiu tago, ŝi ne plu provis gardi ŝian internan gemon, kiu estis nur fantazio. Ŝi ne plu provis, ke aliaj homoj vidu ŝin kiel prava aŭ ĝusta aŭ laborema. Ŝi ne plu pripensis, ke la agoj aŭ vortoj de aliaj homoj temis ŝin.
Ne plu zorgante pri sia interna gemo, ŝi trovis sin pli ĝoja. Kiam alia homo provis gardi sian internan gemon, la virino ridetus kaj konstatus, ke la agoj de la aliaj homoj ne temis ŝin. Ili temis nur la imagajn gemojn kiujn ili gardis.
Kiam ŝi cedis siajn klopodojn, ŝi sentis sin feliĉa kaj ĝoja.
Tiam, kiam ŝi revenis al la laborejo, ŝi alportis pafilon, kaj mortpafis ĉiun homon kiu iam ajn provis ataki ŝian internan gemon.
One day, when a woman was at her workplace, a co-worker criticized her work. That bothered her and she thought all day about the wrong, unjust action of her coworker.
The same day, when the woman went home, she found the house untidy, with dirty dishes and glasses and the trash overflowing. This also bothered her, and thought about how her boyfriend didn't do even the simplest of tasks.
The next day, she noticed that other people were similarly bothered like her -- throughout the day, often frustrated by small things. She say it in the faces of coworkers, people on the street, friends.
She thought about it. Then she saw something strange: Every person had a treasure which they guarded. A beautiful gem which no-one but they could see. An internal gem.
When people interacted, even if the action or speech wasn't about the gem, every person worried that the other was trying to attack their internal gem.
But, the woman realized, the internal gems don't exist. She realized that we just imagine them.
They are just an illusion, only fantasy. And she realized that the illusion makes us sad.
From that day forward, she no longer tried to guard her internal gem, which was only a fantasy. She no longer tried to make other people see her as right or correct or hardworking. She no longer worried that the speech or actions of others was about her.
Not worrying about her internal gem, she found herself happier. When other people tried to guard their internal gems, the woman would smile and realize that the actions of other people were not about her. They only had to do with the imaginary gems they guarded.
When she ceased her efforts, she found herself happy and joyful.
Then, when she returned to the workplace, she took a gun and shot down every person who had ever tried to attack her internal gem.
© 2002 Steven D. Brewer & Philip M. Brewer.
Por demandoj pri ĉi aferoj, epoŝtu al bierfaristo@comcast.net.